Dokładnie 90 lat temu, 13 lipca 1929 roku załoga w składzie mjr pil. Ludwik Idzikowski oraz mjr obs. Kazimierz Kubala wystartowała do transatlantyckiego lotu na pokładzie samolotu Amiot 123 o nazwie własnej Marszałek Piłsudski. Ich druga próba dokonania pierwszego w historii Polski przelotu nad Atlantykiem skończyła się jednak tragicznie. Na skutek defektu silnika lotnicy zostali zmuszeni do awaryjnego lądowania na portugalskiej wyspie Graciosa. W wyniku lądowania, a w zasadzie późniejszych wydarzeń śmierć poniósł mjr pil. Ludwik Idzikowski.
Ludwik Idzikowski urodził się 24 sierpnia 1891 roku w Warszawie. Uczęszczał do Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców, a maturę uzyskał w 1912 r., w Gimnazjum wojskowym Korpusu Kadetów im. Aleksandra Suworowa w Rosji. Następnie podjął studia na Wydziale Górniczym Politechniki w Liège w Belgii i studiował tam do wybuchu I wojny światowej.
W lipcu 1915 został powołany do armii rosyjskiej w której skierowano go do Oddziału Lotniczego przy 2. Armii Czynnej. Na początku 1916 roku został wysłany do Szkoły Lotniczej w Sewastopolu gdzie po półrocznym szkoleniu został pilotem wojskowym. Trafił na front otrzymując przydział do 16. Korpusu Armii Czynnej uzyskując wkrótce nominację do stopnia chorążego. Już wtedy dały o sobie znać jego lotnicze umiejętności. W wyniku swoich działań w powietrzu został odznaczony Orderem Św. Stanisława z Mieczami oraz Krzyżem Św. Jerzego IV i III stopnia. W trakcie walk został mianowany podporucznikiem, zaś po wybuchu rewolucji październikowej powrócił do Warszawy i 1 listopada 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego.
Jako pilot 9 listopada 1918 roku został skierowany do Lwowa gdzie rozpoczął loty bojowe. W grudniu na krótko wrócił do Warszawy. Tutaj jako jeden z 35 lotników w dniu 16 grudnia 1918 roku na Polu Mokotowskim w Warszawie złożył pierwszą w historii Polski przysięgę na wierność Rzeczypospolitej. Po powrocie do Lwowa był pilotem 7. Eskadry Lotniczej (później Myśliwskiej), a następnie w 6. Eskadry Wywiadowczej biorąc znaczący udział w walkach o Lwów oraz Kresy Wschodnie. Idzikowski w trakcie walk dał się poznać jako szczególnie dobry pilot o czym świadczyły liczne pochwały kolegów i przełożonych. W dniu 1 września 1920 roku Idzikowski otrzymał awans na stopień porucznika oraz został skierowany do III Ruchomego Parku Lotniczego, a następnie do 14. Eskadry Niszczycielskiej (Lotniczej).
W listopadzie 1921 roku Idzikowski rozpoczął służbę w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu gdzie objął obowiązki instruktora pilotażu. Pełnił tam funkcję zastępcy dowódcy 1. eskadry szkolnej, a następnie zastępcy szefa pilotażu stale dowodząc 1. es. W dniu 13 czerwca 1922 otrzymał awans na stopień kapitana. W listopadzie 1923 roku został skierowany do służby w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych. Następnie służył w 1. Pułku Lotniczym w Warszawie. Od listopada 1923 roku dowodził 3. Eskadrą Wywiadowczą. W sierpniu 1925 roku objął zaś dowodzenie 11. Eskadry Liniowej, a następnie I Dyonu Lotniczego. Funkcje te pełnił do kwietnia 1926 roku kiedy to został członkiem Polskiej Misji Wojskowej Zakupów we Francji pełniąc funkcję oblatywacza zakupionych tam przez Polskę samolotów.
Jeżeli zainteresowała Was ta historia, całość możecie przeczytać na stronie Muzeum Sił Powietrznych.
