Do tej pory temat lotnictwa w polskim kinie kojarzył mi się wyłącznie z heroicznymi opowieściami, które służą do przybliżania wstrząsającej i skomplikowanej historii naszego kraju. Mam tu na myśli Dywizjon 303, czyli filmy wojenne, jak również produkcje typu Smoleńsk. Scenariusz Polotu ujął mnie tym, że poruszamy się na polu aeronautyki nie po to, by tworzyć kolejne wersje historii Polski, lecz by opowiedzieć o zmaganiach młodych ludzi. Uważam, że jest to bardzo rzadko poruszany w tym kontekście temat, a jednocześnie niezwykle filmowy pod względem widowiskowym lądowania, samoloty, lotniska mówi wcielający się w postać biznesmana Pacaka, Andrzej Konopka.

Spodobał mi się zarówno scenariusz, jak i reżyser. Nigdy nie grałam żony pilota, boję się latać, więc to ciekawe doświadczenie. Poza tym musiałam zagrać matkę mojego studenta Maćka Musiałowskiego, a ja bardzo lubię moje szkolne dzieci. Aż żal, że nie uczyłam Eryka Kulma jr. Niezwykle cenię pracę z debiutantami, z takich spotkań mam same pozytywne doświadczenia dodaje grająca matkę głównego bohatera, Iza Kuna.

O filmie

Karol, utalentowany i przedsiębiorczy 25-latek, dorabia w rodzinnej firmie i prowadzi własny obiecujący biznes. Gdy ojciec, instruktor lotnictwa, ginie w wypadku, na barki Karola spada obowiązek utrzymania domu i matki. Wraz z dwójką najlepszych przyjaciół stawia wszystko na jedną kartę zamierza skonstruować innowacyjny sterowiec. Gdy na horyzoncie pojawią się duże pieniądze, młody wizjoner szybko przekona się, ile wyrzeczeń kosztuje własna firma. Karol będzie musiał ostrożnie dobierać zarówno przyjaciół, jak i biznesowych partnerów. Czy uda mu się osiągnąć sukces na własnych warunkach?

Oficjalnym utworem promującym Polot jest Sense of Space w wykonaniu Clock Machine.

F$I$L$M