Te wyspy na Pacyfiku są widoczną częścią niewielkiego kontynentu, który zapadł się pod wody oceanu. Bogatą formę Wyspy Południowej ukształtowały sfałdowania tektoniczne a kilkakrotne zlodowacenia ukształtowały w nich głębokie,malownicze, fiordy. Regularne pasma gór Wyspy Południowej stanowią parawanową przeszkodę dla huraganów popędzonych od Morza Tasmańskiego przez prądy strumieniowe.
Regularnie występują tu fenomenalne warunki do lotów falowych, a bogata rzeźba gór stwarza świetne warunki do lotów zboczowych i termicznych. Wilgotne powietrze spiętrzając się nad zachodnimi brzegami wyspy tworzy mur fenowy z którego wytrąca się w ciągu roku około 12 000 mm grubości warstwa wody / na Kujawach poniżej 500mm/.
Z kolei nad skalnymi grzebieniami i po wschodniej stronie gór formują się często fale zwieńczone chmurami soczewkowymi. Dlatego ląd ten nazywany jest też Wyspą Długiej Chmury. Fale dają szybownikom możliwość wykonywania rekordowych lotów.
Foto McCaw
Sebastian był tam w Omarama na niezwykle atrakcyjnych zawodach rekonesansowych w 2006r. Zajął 3. miejsce, a w rok później wygrał II Światowe Wyścigi Szybowcowe Grand Prix.
Sympatyczne wspomnienia sprawiły, że chętnie skorzystał z zaproszenia szybowników kraju ptaka kiwi, które przekazali mu płetwonurkowie, Kazik Jasica i Marek Strzelichowski.
W krajobrazie Wyspy Północnej dominują liczne wulkany górujące nad centralną częścią, która jest gigantyczną kolderą wulkanu Taupo z jeziorem na dnie tej jamy.
To potężne zagłębienie powstała w wyniku super wybuchu , który który ok. 26 tysięcy lat temu wyniósł w przestworza gigantyczne ilości materiału wulkanicznego i tlenków siarki nie przepuszczających promieni słonecznych. Wybuch ten miał być jedną z przyczyn zaostrzenia epoki lodowcowej
Nie brakuje tu gejzerów, świeżych pęknięć tektonicznych, zjawisk krasowych i innych atrakcji geologicznych.
Bywają czasem trzęsienie ziemi. Do piekła jest stąd blisko.
Na Wyspie Północnej zjawiska fenowe są rzadsze, ale bogatsza jest oferta dla latania bezsilnikowego. Można ćwiczyć latanie w górach,
albo też śmigać na zerowej wysokości nad falami Pacyfiku. Umożliwiają to silne wiatry prostopadłe do stromych brzegów. Ponieważ brzegi są z każdej strony, to bryza miesza się tu powietrze jak w kotle.
Nakłada się ona na wznoszenia termiczne,
a na liniach zderzania się wędrujących w różnych kierunkach mas powietrza powstają obszary konwergencji fundujące rozległe wznoszenia. Do tego kociołka dorzucają jeszcze swoją energię liczne ogniska geotermiczne.
Jednym słowem kapitalna szkoła nawet dla doświadczonych pilotów.Pobyt Sebastiana zainaugurowały spotkania z pilotami i sympatykami lotnictwa w Auckland. Stworzono mu też możliwość rozkoszowania się bajkowym lotami szybowcowymi wzdłuż brzegów wyspy podczas których można było śmigać tuż nad grzbietami fal Pacyfiku.
Po takim locie można było uzupełnić sobie poziom soli w organizmie.
Drugim etapem pobytu był udział w mistrzostwach N.Zelandii na lotnisku Taupo. Latał Duo Discusem w charakterze trenera każdego dnia z innym pilotem. Aura ukazała szeroki wachlarz swoich możliwości.
Początkowo dominowały niskie i wilgotne chmury, właściwe dla Anglii i Jutlandii, pod którymi trudno było się zorientować co je tworzy i jakie prawidła rządzą rozwojem wznoszeń.
Były też dni bezchmurne, oraz dni przypominające o tym, że wiatry są tu częstym gościem. Na koniec ukształtowały się warunki godne Teksasu.Latanie tym raju daje bardzo piękne i bogate doświadczenia, nawet dla tak wytrawnych pilotów jak Sebastian.
Szczęścia dopełniała fantastyczna atmosfera zawodów i życzliwość ludzi, a miłą pamiątką jest piękny puchar za zwycięstwo w mistrzostwach.
Ĺąródło informacji i zdjęć: Sebastiankawa.pl / Tomasz Kawa
